Ontmoeting met een potvis

Lang heb ik er naar uitgekeken, walvisontmoetingen op de Vesteralen, Noorwegen.
Helaas konden we, vanwege harde wind, ‘maar’ één keer het water op.
Maar wat een geluk dat we twee keer de potvis aan het wateroppervlak hebben mogen aanschouwen, met bij het naar beneden duiken de majestueuze zwaai van de staart.
Heel mooi om te zien, want potvissen had ik nog niet vaak in het echt gezien.
Ik voelde een zware, aardende, energie en een oergevoel kwam in me op.
Alsof ik heel stevig verankerd werd met de aarde, de bodem van de zee, diep onder mij.
Tegelijkertijd voelde ik verdriet, een heel oud verdriet.
De potvis wilde mij iets vertellen, maar wat?
Dat kwartje viel pas een paar dagen later, zoals ik dat wel vaker heb.
Hierover vertel ik binnenkort in een bonusopname van Walvispod….